Miljoenen Amerikanen worden geconfronteerd met het potentiële verlies van voedselhulp terwijl beleidsmakers tegelijkertijd pleiten voor gezondere voeding. Deze tegenstrijdigheid benadrukt een kritieke tekortkoming in het huidige voedselbeleid: het bezuinigen op hulp terwijl betere voeding wordt bevorderd, is inherent zelfvernietigend. De recente sluiting van de overheid herinnerde er op sterke wijze aan hoeveel mensen afhankelijk zijn van programma’s als SNAP (Supplemental Nutrition Assistance Program) en vergoedingen voor schoolmaaltijden alleen maar om hun gezinnen te voeden.
De dreigende bezuinigingen en hun impact
De voorgestelde ‘One Big Beautiful Bill’ bevat de grootste bezuinigingen op voedingshulp in de geschiedenis van de VS, en botst rechtstreeks met het eigen streven van de regering naar een verminderde inname van ultrabewerkt voedsel. Ongeveer 40% van de SNAP-ontvangers zijn kinderen, en nog veel meer zijn werkende volwassenen die worstelen met de stijgende voedselkosten. Zonder tussenkomst zullen naar schatting 2,5 tot 4 miljoen Amerikanen tegen Thanksgiving 2026 de SNAP-voordelen kwijtraken, en zullen honderdduizenden kinderen de toegang verliezen tot gratis schoolmaaltijden of schoolmaaltijden tegen een lagere prijs. Lokale voedselbanken zullen onvermijdelijk met een overweldigende vraag te maken krijgen.
Dit gaat niet alleen over honger; het gaat over gezondheid op de lange termijn. Slechte voedingskwaliteit veroorzaakt chronische ziekten en verkort de levensverwachting. De financiële realiteit is dat voedzame opties (volle granen, verse producten) duurder zijn dan goedkopere, bewerkte alternatieven. Wanneer de budgetten krimpen, zullen gezinnen de meeste calorieën voor hun dollar kopen, waardoor elke volksgezondheidscampagne wordt ondermijnd.
De schoolmaaltijdparadox
Het debat over schoolvoeding is ook vol tegenstrijdigheden. De Healthy, Hunger-Free Kids Act uit 2010 had tot doel de schoolmaaltijden te verbeteren, maar kreeg kritiek omdat deze te streng was. Latere versoepelingen onder de regering-Trump maakten meer verfijnde granen en suikerhoudende opties mogelijk. Nu groeit de roep om gezondere schoollunches weer, maar de financiering voor deze verbeteringen blijft onstabiel.
De voorgestelde bezuinigingen zouden het automatisch in aanmerking komen voor gratis ontbijt en lunch onder SNAP en Medicaid elimineren, waardoor de toch al beperkte middelen nog verder onder druk komen te staan. Zonder stabiele financiering is het onmogelijk om aan hogere voedingsnormen te voldoen.
Waarom dit belangrijk is
Voedselonzekerheid houdt verband met gezondheidsresultaten. Zelfs de zorgen over de toegang tot voedsel kan een negatief effect hebben op het welzijn, waardoor gezinnen afhankelijk zijn van opties met een hoog caloriegehalte van lage kwaliteit. Ultrabewerkte voedingsmiddelen domineren het Amerikaanse eetpatroon en dragen bij aan vermijdbare chronische ziekten. Miljoenen zullen hun voeding niet verbeteren als hun budgetten krimpen.
Voedselzekerheid en voeding op één lijn brengen
De oplossing is geen mysterie. Het beleid moet prioriteit geven aan zowel betaalbaarheid als kwaliteit:
- Versterk de SNAP- en schoolmaaltijdprogramma’s om gelijke tred te houden met de voedselkosten.
- Breid voedingsprikkels uit, zoals een verdubbeling van SNAP-dollars voor groenten en fruit.
- Moderniseer inkoopnormen om prioriteit te geven aan volwaardige voedingsmiddelen in scholen en gemeenschapsprogramma’s.
- Ondersteun gemeenschapsgerichte voedingsinitiatieven die gezond eten realistisch maken.
- Bouw consensus op over etikettering en additieven om gezondere keuzes gemakkelijker te maken.
Dit zijn geen partijdige ideeën; het zijn praktische stappen die de zorgkosten kunnen verlagen, de honger kunnen verminderen en de volksgezondheid kunnen verbeteren. Thanksgiving, een feestdag waarin voedsel centraal staat, herinnert ons eraan dat miljoenen mensen het hele jaar door afhankelijk zijn van federale voedingsprogramma’s. Gezinnen in staat stellen beter te eten vereist financiering, niet alleen maar retoriek. Als we willen dat Amerikanen gezonder eten, moeten we ervoor zorgen dat ze het zich kunnen veroorloven om dat te doen.
