Het stijgende aantal niet-contactblessures waar de National Football League last van heeft, intensiveert de controle op kunstgras, wat aanleiding geeft tot discussie onder spelers, eigenaren en medische experts. Van hamstringblessures tot turfteen, een groeiende lijst van buitenspel geplaatste sterren – waaronder Lamar Jackson, Jayden Daniels, Joe Burrow en Brock Purdy – roept serieuze vragen op over de veiligheid van synthetische speeloppervlakken. Nu ongeveer de helft van de NFL-stadions bedekt is met kunstgras, neemt de druk toe voor verandering.
De vraag van de spelers: “Tweeënnegentig procent wil gras”
De NFL Players Association (NFLPA) leidt de leiding, waarbij directeur Lloyd Howell stelt dat maar liefst 92% van de spelers de voorkeur geeft aan natuurlijk gras. NFLPA-president JC Tretter heeft publiekelijk betoogd dat kunstgras aantoonbaar zwaarder is voor het lichaam, en pleit voor een volledige verschuiving naar natuurgrasvelden. De vakbond heeft zelfs scherp commentaar op sociale media gebruikt, als reactie op een tijdelijke grasverbouwing in het MetLife Stadium voor een voetbalwedstrijd met een sarcastisch ‘Ziet er leuk uit #SaferFields’, vergezeld van een emoji met monocle – een duidelijke grap over het voortdurende gebruik van kunstmatige oppervlakken door de NFL.
De kosten-batenvergelijking: waarom gras blijft bestaan
Ondanks de toenemende bezorgdheid over de veiligheid blijft kunstgras populair vanwege de duurzaamheid en lagere onderhoudskosten. In tegenstelling tot natuurgras, dat voortdurend moet worden gemaaid, bewaterd, bemest en blootgesteld aan zonlicht, biedt kunstgras een handiger, zij het potentieel risicovollere, oplossing voor stadionbeheer. De eerste versie van kunstgras, bekend als Astroturf, ontstond in 1965 in de Houston Astrodome, waar het binnen onderhouden van echt gras onmogelijk bleek. Tegenwoordig blijven zelfs teams op gunstige weerslocaties, zoals de Rams en Chargers in Los Angeles, kunstgras gebruiken, wat de economische aantrekkingskracht benadrukt ondanks de stijgende blessurecijfers.
De evolutie van gras: van Brillo-pads tot polymeermessen
Terwijl vroege versies van kunstgras notoir hard waren, hebben moderne synthetische oppervlakken aanzienlijke verbeteringen ondergaan. Het hedendaagse gras bestaat uit zachtere polymeermessen – polyethyleen, polypropyleen en nylon – ondersteund door polyurethaan- of polyesterdemping. Opvullagen bestaande uit gerecyclede banden, zand en plastic pellets verbeteren de demping nog meer. Ondanks deze vooruitgang mist kunstgras echter nog steeds de natuurlijke opbrengst van echt gras, een cruciaal verschil als het gaat om blessurepreventie.
De gegevens spreken: hoger letselpercentage op kunstgras
Meerdere onderzoeken bevestigen dat bepaalde blessures aanzienlijk vaker voorkomen op kunstgras dan op natuurgras. Uit een tien jaar durende studie in het American Journal of Sports Medicine is gebleken dat scheuren in de achterste kruisband (PCL) drie keer zo vaak voorkomen op kunstgras op universitair niveau. Bij lagere divisies kwamen VKB-scheuren 1,6 keer vaker voor. NFLPA-analyse van blessurerapporten uit de periode 2012-2018 onthulde een 32% hoger percentage contactloze knieblessures en een 69% hoger percentage contactloze voet- of enkelblessures op kunstvelden. In een systematische review uit 2022 in hetzelfde tijdschrift werd consequent een hoger percentage enkel- en voetblessures op kunstgras aangetroffen, waarbij werd opgemerkt dat door de kunstgrasindustrie gefinancierde onderzoeken vaak tegenstrijdige resultaten rapporteerden. Zelfs het aantal hersenschuddingen is hoger als spelers op kunstgras de grond raken.
De fysica van blessures: waarom gras niet meegeeft
De kern van het probleem is simpel: natuurgras geeft resultaat onder druk, absorbeert schokken en vermindert de belasting van de gewrichten. Kunstgras daarentegen blijft stijf en dwingt het lichaam het grootste deel van de kracht op te vangen. Zoals J.C. Tretter in zijn brief aan de NFL uitlegde: “Gras zal uiteindelijk geven… wat betekent dat onze voeten, enkels en knieën de kracht absorberen, waardoor blessures waarschijnlijker worden.” Dit gebrek aan geven geldt niet alleen tijdens wedstrijden, maar ook tijdens de dagelijkse trainingen, aangezien veel NFL-teams het hele jaar door kunstmatige oppervlakken gebruiken.
Het debat over kunstgras is nog lang niet voorbij, maar het toenemende bewijsmateriaal en de groeiende ontevredenheid van de spelers suggereren dat een verandering onvermijdelijk kan zijn. Naarmate meer sterren het slachtoffer worden van grasgerelateerde blessures, zal de druk op NFL-eigenaren om de veiligheid van spelers boven kostenbesparingen te stellen alleen maar toenemen.
