De vergrijzende bevolking van Amerika en de toenemende vraag naar gezondheidszorg zijn sterk afhankelijk van de bijdragen van in het buitenland geboren werknemers, maar het huidige immigratiebeleid creëert systemische barrières voor het aantrekken en behouden van deze kritische professionals. Bijna 20% van het Amerikaanse personeel in de gezondheidszorg – inclusief artsen, verpleegkundigen, apothekers en thuiszorgmedewerkers – bestaat uit immigranten. Deze afhankelijkheid is niet louter numeriek; het strekt zich uit tot innovatie, onderzoek en toegankelijkheid van zorg, vooral voor ouderen.
De reikwijdte van de bijdrage van immigranten
De rol van immigranten beperkt zich niet tot directe patiëntenzorg. Ze stimuleren ook de vooruitgang in biomedisch onderzoek en onderwijs. Bijna 19% van de gezondheidswerkers in de VS is in het buitenland geboren, waarbij specifieke rollen een nog grotere afhankelijkheid laten zien:
- Thuiszorgmedewerkers: 41% is immigrant
- Persoonlijke zorgverleners: 28% is immigrant
- Artsen en chirurgen: 26% is immigrant
Het vertrouwen strekt zich uit tot wetenschappelijke vooruitgang: ruwweg een derde van de Nobelprijswinnaars in de geneeskunde sinds 2000 en ruim 40% van de winnaars van de scheikunde zijn immigranten. Bijna de helft van de bio-ingenieurs, biomedische ingenieurs en medische wetenschappers die in de VS werken, is in het buitenland geboren. In het buitenland geboren onderzoekers hebben ook vaker een doctoraat (57% versus 26% voor in de VS geboren) en houden zich bezig met patentwaardig onderzoek (92% versus 83%).
Impact op toegankelijkheid en onafhankelijkheid
Immigrantenarbeiders beïnvloeden de toegankelijkheid van de gezondheidszorg door oudere Amerikanen te helpen ouder te worden in plaats van in instellingen. Een toename van 10% van de lager opgeleide immigrantenpopulatie in een bepaald gebied vermindert het aantal verpleeghuisopnames met maar liefst 29% voor 65-plussers, en met 26% voor 80-plussers. Dit effect is significant omdat het de druk op institutionele zorgsystemen verlicht en tegelijkertijd de levenskwaliteit van senioren verbetert.
Beleidsbarrières en oproepen tot hervormingen
Ondanks de duidelijke noodzaak ontbeert het Amerikaanse immigratiesysteem specifieke trajecten voor gezondheidswerkers. Er zijn geen tijdelijke visa specifiek voor verpleegkundigen of thuiszorgmedewerkers, en de jaarlijkse H-1B-visumlimieten zorgen ervoor dat veel gekwalificeerde professionals stranden. Individuen uit vraagrijke landen als India kunnen tientallen jaren lang wachten op een permanente verblijfsvergunning (groene kaarten).
Wetgevers onderkennen het probleem. Senator Alex Padilla (D-CA) stelt: “Immigranten stimuleren innovatie… voeren hooggekwalificeerde procedures uit… en bieden kritieke zorg.” Vertegenwoordiger Bill Foster (D-IL) voegt hieraan toe: “We wijzen internationale STEM-studenten af die willen blijven en een bijdrage willen leveren.”
Tweeledige inspanningen, zoals de Keep STEM Talent Act (Foster en Lawler), stellen voor om STEM-afgestudeerden met een baanaanbod de numerieke immigratielimieten te laten omzeilen. Voormalig minister van Volksgezondheid en Human Services, Tom Price, pleit ook voor het behouden van in de VS opgeleide internationale werknemers om de tekorten in de ouderenzorg, de plattelandsgezondheidszorg en het beheer van chronische ziekten aan te pakken.
“De vele bijdragen van in het buitenland geboren werknemers aan de gezondheidszorg en de infrastructuur in de Verenigde Staten zijn bijzonder opmerkelijk gezien het feit dat het land geen visumcategorieën heeft gereserveerd voor gezondheidswerkers.” – Madeline Zavodny
Het huidige systeem creëert kunstmatige schaarste op een terrein waar de vraag alleen maar toeneemt. De VS moeten hun beleid aanpassen om de realiteit te weerspiegelen dat immigranten in de gezondheidszorg niet alleen een aanvulling zijn op de beroepsbevolking, maar er een integraal onderdeel van uitmaken.
De toekomst van de Amerikaanse gezondheidszorg hangt af van het erkennen en accommoderen van de cruciale rol die immigranten spelen bij het leveren van zorg, het stimuleren van innovatie en het garanderen van toegang voor een groeiende en vergrijzende bevolking.
